Maestrichts aardewerk

Maastrichts aardewerk is een verzamelnaam voor de productie van een aantal fabrieken in de negentiende en twintigste eeuw. De bekendste zijn Petrus Regout, later Sphinx aan de Boschstraat, Société Céramique en Mosa in Wyck.

De 'oervader' van het Maastrichts aardewerk was Petrus Regout, die in 1836 een aardewerk fabriek naar Engels voorbeeld startte. Later volgden N.A, Bosch, Clermont & Chainaye en Guillaume Lambert. Uit de laatstgenoemde fabrieken kwam in 1863 de Société Céramique voort. In 1883 startte Louis Regout een porseleinfabriek, die als Mosa bekend werd.

De Société Céramique was een aardewerkfabriek in Maastricht, die van 1863 tot 1958 zelfstandig opereerde en daarna nog enkele decennia als onderdeel opereerde van N.V. Sphinx-Céramique en N.V. Koninklijke Sphinx. De naam van het bedrijf leeft voort in de naam van de wijk Céramique die na de sloop van de meeste fabrieksgebouwen op het 23 hectare grote industrieterrein verrees. Ook de Avenue Céramique (hoofdstraat van de wijk) en het Centre Céramique (Cultureel erfgoed) herinneren nog aan het bedrijf.